علائم، علل و درمان های موثر بر روی تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی به معنی تنگ شدن فضاهای باز در ستون فقرات است. در این بیماری بر نخاع و اعصاب که از طریق ستون فقرات، به بازوها و پاها می روند، فشار وارد می شود. تنگی کانال نخاعی اغلب در قسمت پایین کمر و گردن رخ می دهد. در ادامه ما را همراهی کنید تا اطلاعات مهمی از طریق این مطلب مجله پیام سلامت در مورد تنگی کانال نخاعی به دست آورید.

تنگی کانال نخاعی در برخی مواقع ممکن است هیچ علامت یا نشانه مشهودی نداشته باشد. اما در برخی از افراد درد، سوزش، بی حسی، ضعف عضلانی و یا ایجاد مشکل در عملکرد طبیعی مثانه و روده از جمله نشانه های این بیماری است.

تنگی کانال نخاعی اغلب با تغییرات سایشی و پارگی در ستون فقرات که مربوط به آرتروز است ایجاد می شود. در موارد شدید تنگی کانال نخاعی، پزشکان عمل جراحی را جهت ایجاد فضای اضافی برای نخاع یا اعصاب توصیه می کنند.

در بسیاری از افراد تنگی کانال نخاعی خود را در تصویر برداری اشعه X نشان می دهد. این در حالی است که فرد ممکن است قبل از انجام این آزمایش، علائم و نشانه ای نداشته باشد. هنگامی که علائم بروز می کند، به مرور زمان و به تدریج درد کمر بدتر می شود. بسته به محل تنگی، علائمی که فرد نشان می دهد متفاوت است. اما علائم اصلی این بیماری عبارتند از:

تنگی در گردن ( تنگی در ستون فقرات گردنی): تنگی گردن می تواند بی حسی، ضعف و یا سوزن سوزن شدن در ساق پا، ران پا، بازو یا دست ها ایجاد کند. سوزن سوزن شدن در دست شایع ترین علامت است، و بسیاری از افراد نیز در راه رفتن و حفظ تعادل خود مشکلاتی را گزارش کرده اند. در این نوع از تنگی، اعصاب منتهی به مثانه یا روده ممکن است تحت تاثیر قرار گرفته و منجر به بی اختیاری شود.

تنگی در قسمت پایین کمر (تنگی در ستون فقرات کمری): فشرده شدن اعصاب در ستون فقرات کمری می تواند زمانی که برای مدت زمان طولانی نشسته، ایستاده و یا راه می روید موجب ایجاد درد یا گرفتگی در پاها شود. این نوع ناراحتی معمولا زمانی که به جلو خم می شوید بهتر می شود.

علت تنگی کانال نخاعی

در حالی که برخی از افراد با یک تنگی کوچک در ستون فقرات به دنیا می آیند، اما اغلب موارد تنگی کانال نخاعی زمانی رخ می دهد که چیزی موجب کاهش میزان فضای در دسترس در داخل ستون فقرات می شود. به همین خاطر علل تنگی کانال نخاعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رشد بیش از حد استخوان: ساییدگی و پارگی ناشی از آرتروز در استخوان ستون فقرات می تواند تشکیل مهمیز استخوان دهد. اسپرز (مهمیز) یا همان برجستگی های استخوان می توانند به داخل کانال نخاعی وارد شوند. بیماری پاژه، یک بیماری استخوانی است که معمولا بر روی بزرگسالان تاثیر می گذارد و باعث رشد بیش از حد استخوانی در ستون فقرات می شود.

فتق دیسک: بالشتک نرمی که به عنوان کمک فنر بین مهره های ما جای گرفته است دیسک است. اطراف این دیسک نیز برای انعطاف بیشتر مایعی قرار دارد. با بالا رفتن سن دیسک ممکن است خشک شود. ترک در قسمت بیرونی دیسک اجازه می دهد که بخشی از مواد نرم داخلی آن بیرون زده و  بر روی نخاع یا اعصاب فشار وارد کند.

ضخیم شدن رباط: تارهای سختی که به نگه داشتن و حفظ ارتباط استخوان های ستون فقرات کمک می کنند، می توانند به مرور زمان سفت و ضخیم شوند. این رباط های ضخیم شده می توانند به داخل کانال نخاعی نفوذ کرده و در آن ناحیه بر آمدگی ایجاد کنند.

تومور: رشد غیر طبیعی بافت می تواند در درون غشاء پوشاننده نخاع یا در فضای بین ستون فقرات و مهره های تشکیل شود.

آسیب های نخاعی: تصادفات رانندگی و دیگر آسیب های شدید می تواند موجب دررفتگی یا شکستگی یکی یا چند مهره شود. تکه های ایجاد شده از شکستگی استخوان های ستون فقرات ممکن است به محتویات کانال نخاعی آسیب برساند. تورم بافت اطراف نخاع، بلافاصله پس از عمل جراحی نیز فشاری بر روی نخاع یا اعصاب وارد می کند.

اغلب افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی بالای ۵۰ سال سن دارند. اما وقتی فرد جوانی به این بیماری مبتلا می شود علت اکثرا یک بیماری ژنتیکی موثر بر استخوان ها و رشد عضلانی در سراسر بدن است.